Hampir 1000 Orang Berhimpun Pertahan PPSMI di Melaka

KETIKA calon Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) bertungkus lumus mentelaah pelajaran, masih ada yang berdegil mempertahankan pelaksanaan Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan Matematik Dalam Bahasa Inggeris (PPSMI). Terbaru mereka berkumpul di Melaka pada 12 November lalu dengan alasan ‘mempertahan kepentingan dan masa depan pelajar berbahasa Inggeris’.

Perhimpunan yang bermula pada jam 8 pagi itu diadakan di pekarangan Stadium Tun Fatimah di Bukit Serindit, Melaka, diketuai oleh Mak Chee Kin.

“Kita berterima kasih kepada pihak kerajaan, terutama Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak dan Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin kerana menangguhkan pelaksanaan (pengajaran Sains dan Matematik) dalam Bahasa Malaysia untuk beberapa tahun lagi,” tuturnya sambil berharap kerajaan menarik balik keputusan yang dibuat sebelum ini.

Hampir 1,000 orang menghadiri perhimpunan secara aman itu. Ada yang kononnya bersimpati kepada masa depan kanak-kanak jika tidak mempelajari subjek Sains dan Matematik dalam bahasa penjajah. Ada juga yang dengan lantang mengugut kerajaan jika tidak meneruskan PPSMI. 

Semuanya membuktikan kesilapan mereka menanggapi keperluan bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu yang wujud ribuan tahun di wilayah nusantara ini.

Beberapa pertubuhan lain pula mula mengadakan kempen secara terbuka mempertahankan PPSMI. Ada yang mengirim memorandum kepada pembesar negara tanpa melihat masalah sebenar yang dihadapi di sekolah.

Seorang pendidik mengadu banyak masalah ketika pelaksanaan PPSMI. Kekurangan tenaga mahir mengajar dua subjek penting dalam bahasa Inggeris begitu ketara. “Masalah murid dari latar belakang berbeza juga menjadi penghalang. 

Sepatutnya pengajaran subjek bahasa Inggeris dipertingkatkan, bukan mencabul Sains dan Matematik dalam bahasa Inggeris,” tegasnya. 

Kajian pula menunjukkan PPSMI memberi kesan buruk kepada pelajar di luar bandar sejak 2003. Laporan Trends in Mathematics and Science Study 2007 menyatakan kedudukan pelajar Malaysia dalam subjek Sains merosot ke tangga 21 daripada tangga ke-20 pada 2003, sementara mata pelajaran Matematik pula, kedudukan murid merosot daripada tangga ke-10 pada 2003 ke tangga ke-20 pada 2007.

Kajian sebuah universiti tempatan pula menyatakan murid senang mempelajari sesuatu subjek dalam bahasa yang mudah difahami, iaitu bahasa Melayu di sekolah kebangsaan dan bahasa ibunda di SJK Cina dan SJK Tamil.

Peratusan murid yang mendapat gred A, B dan C bagi mata pelajaran Sains dalam Ujian Pencapaian Sekolah Rendah (UPSR) pada 2008 merosot daripada 85.1 peratus kepada 82.5 peratus bagi sekolah bandar dan daripada 83.2 peratus kepada 79.7 peratus bagi sekolah luar bandar. Bagi subjek Matematik, pencapaian murid bandar merosot daripada 84.8 peratus kepada 80.9 peratus, manakala pencapaian murid luar bandar merosot daripada 80.9 peratus kepada 77 peratus.

Kajian Permuafakatan Badan Ilmiah Nasional (Pembina) pada Februari 2009 terhadap 553 guru dan 15,089 pelajar dari kawasan bandar dan luar bandar, termasuk Sekolah Kebangsaan Orang Asli, banyak mendedahkan sesuatu yang terselindung sebelum ini. Ramai guru belum layak mengajar subjek Sains dan Matematik dalam bahasa Inggeris, apabila 39.3 peratus guru (74) sekolah rendah dan 25.3 peratus guru (93) sekolah menengah gagal dalam Penilaian Tahap Kelancaran Bahasa Inggeris. Apakah guru yang tidak mahir berbahasa Inggeris mampu menggunakan bahasa itu ketika mengajar dua subjek penting?

Bayangkan betapa silapnya dasar yang diperkenalkan sebelum ini!

Jika masalah dan halangan sudah begitu ketara, amat nyata PPSMI tidak perlu wujud dan wajar dijadikan sejarah hitam sistem pendidikan negara. Malangnya ada kalangan Melayu sendiri yang masih jahil mempertahankan dasar memudaratkan generasi muda kita.

Sepatutnya isu pendidikan dibincang dan dikaji menerusi saluran akademik, sarjana bahasa dan ilmuwan. PPSMI sudah menjadi titik hitam dalam sejarah pendidikan negara. Kesilapan yang dilakukan oleh pembuat dasar negara sebelum ini sewajarnya diperbetulkan, bukan meneruskan kesilapan dengan kesilapan yang lain.

Jika negara maju seperti China, Jepun, Korea dan Russia boleh berbangga dengan pencapaian subjek Sains dan Matematik menerusi bahasa mereka sendiri, kita perlu mencontohi mereka dan bukannya dengan sinis menyatakan bahasa Inggeris diperlukan untuk sebuah dunia tanpa sempadan.

Sebagai bangsa yang sudah setengah abad merdeka, kita sepatutnya mempunyai kemerdekaan untuk berfikir dan bertindak supaya memberi kesan positif kepada generasi masa depan. Meminggirkan bahasa Melayu bukan saja kesannya dari segi pendidikan, malahan sejarah kewujudan bangsa Melayu di rantau ini. Mahukah kita seperti Red Indian yang bahasa ibundanya diperlekehkan oleh bangsa sendiri? 

Berita Harian Online: 19 November 2011